22 stycznia 1874

We wsi Wierzchosławice, w rodzinie Wojciecha i Katarzyny ze Sroków przychodzi na świat Wincenty Witos.

1884-1888

W. Witos uczęszcza do szkoły wiejskiej.

1893

W "Przyjacielu Ludu" ukazał się pierwszy artykuł W. Witosa pod pseudonimem Maciej Rydz.

1893

W. Witos bierze udział w kampanii wyborczej do Rady Gminnej w Wierzchosławicach.

27 lutego 1903

Zostaje wybrany do Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego.

25 lutego 1908

Zostaje posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie.

12 kwietnia 1908

Zostaje wójtem Wierzchosławic. Urząd ten pełni do 28 lipca 1931 r.

4 listopada 1908

Wchodzi do Komitetu Wykonawczego Polskiego Koła Sejmowego.

19 czerwca 1911

Witos wybrany został do wiedeńskiej Rady Państwa (parlamentu austriackiego).

30 maja 1913

Ponownie wybrany do Sejmu Krajowego.

13 grudnia 1913

Rozłam w PSL na posiedzeniu Rady naczelnej. Witos występuje w grupie opozycyjnej wobec prezesa PSL J. Stapińskiego.

1-2 lutego 1914

I kongres PSL "Piast"; Witos zostaje jego wiceprezesem.

3 marca 1914

Wystąpienie w Sejmie Krajowym z postulatem niepodległości i budowy Polski.

16 sierpnia 1914

Witos wchodzi do Naczelnego Komitetu Narodowego.

20 lutego 1915

Poselskie Koło Polskie jednomyślnie uchwala zaproponowaną przez Witosa rezolucję postulującą niepodległość Polski.

23 lutego 1915

Wyjazd do Szwajcarii na rozmowy, m.in. z Henrykiem Sienkiewiczem.

25 czerwca 1916

Witos obejmuje prezesurę Klubu Poselskiego PSL "Piast".

16 czerwca 1917

Pierwsze i ostatnie przemówienie na posiedzeniu wiedeńskiej Rady Państwa z ostrą krytyką polityki Austrii wobec Polski i zapowiedzią powstania wolnej Polski.

28 października 1918

Witos zostaje przewodniczącym Polskiej Komisji Likwidacyjnej stanowiącej przejściową władzę polską na obszarze Małopolski.

1 grudnia 1918

Witos obejmuje prezesurę Zarządu Głównego PSL.

26 stycznia 1919

Wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego.

3 lutego 1919

Wybrany na prezesa Klubu Parlamentarnego PSL "Piast".

14 lutego 1919

Wysunięcie przez lewicę i część centrum kandydatury Witosa na Marszałka Sejmu.

22 lutego 1919

Witos po raz pierwszy występuje w polskim Sejmie z deklaracją PSL, postulując scalenie ziem polskich.

czerwiec 1920

Witos podejmuje się nieudanej misji utworzenia rządu opartego na koalicji stronnictw centrowych i lewicowych.

24 sierpnia 1920

Witos staje na czele Rządu Obrony Narodowej opartego na szerokiej koalicji od socjalistów do narodowych demokratów.

25 listopada 1920

Narodowi demokraci wycofują się z Rządu Obrony Narodowej i przystępują do walki z nim. Gabinet Witosa nabiera charakteru centrolewicowego.  

4 stycznia 1921

Z Rządu Obrony Narodowej wycofują się socjaliści.

27 maja 1921

Witos zgłasza dymisję swego gabinetu. Naczelnik Państwa J. Piłsudski nie przyjmuje dymisji.

czerwiec 1921

Witos próbuje restytuować rząd centrolewicowy.

19 wrzenia 1921

Dymisja gabinetu Witosa, obalonego przede wszystkim staraniem Narodowej Demokracji.

16 maja 1922

Napad narodowych demokratów na Witosa i innych ludowców w Poznaniu.

czerwiec 1922

Witos proponuje zjednoczenie trzech stronnictw ludowych, by mogły skuteczniej walczyć z reakcją.

5 listopada 1922

Ponownie wybrany na posła do Sejmu.

28 maja 1923

Utworzenie rządu Witosa, opartego na koalicji PSL "Piast", ChD i ND.

15-19 grudnia 1923

Dymisja rządu Witosa.

10 maja 1926

Witos tworzy swój trzeci rząd, oparty na koalicji PSL "Piast", NPR, ChD i ZLN

14 maja 1926

Dymisja gabinetu Witosa po zamachu majowym.

18 maja 1926

Klub Poselski PSL "Piast" wyraża uznanie Witosowi za obronę praworządności.

26 maja 1926

Klub Poselski PSL "Piast" nie przyjmuje rezygnacji Witosa z prezesury.

26 stycznia 1927

Ostatnie wystąpienie Witosa na forum Sejmu RP.

18 sierpnia 1927

Krakowski Urząd Wojewódzki rozwiązał Związek Wójtów, utworzony przez W. Witosa, działający w Małopolsce pod jego przewodnictwem.

4 marca 1928

Witos wybrany posłem do Sejmu z listy PSL "Piast" i Chrześcijańskiej Demokracji.

26 marca 1928

Ponownie wybrany na prezesa Klubu Poselskiego PSL "Piast". Wobec odmowy Witosa, prezesem klubu zostaje Andrzej Średniawski.

9 kwietnia 1929

Wojewoda krakowski dr Mikołaj Kwaśniewski, późniejszy współtwórca Stronnictwa Demokratycznego, usuwa Witosa z samorządowego tarnowskiego Zarządu Powiatowego, do którego wybierano go od 1905 r.

9 wrzenia 1930

Aresztowanie i osadzenie Witosa w twierdzy brzeskiej.

16 listopada 1930

Wybrany na posła do Sejmu z listy Centrolewu.

27 listopada 1930

Zwolniony z więzienia za kaucją.

15 marca 1931

Zjednoczenie ruchu ludowego. Witos zostaje prezesem Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego.

26 X 1931-13 I 1932

Proces więźniów brzeskich. Sąd uznaje, że Witos "się dobrze zasłużył ojczyźnie" i skazuje go na półtora roku więzienia oraz pozbawienie praw obywatelskich na trzy lata.

20 listopada 1932

Napad bojówki piłsudczykowskiej na Witosa w czasie wiecu w Wilanowie.

30 kwietnia 1933

Uroczystość 25-lecia działalności parlamentarnej Witosa zorganizowana w Wierzchosławicach z udziałem około 60 tys. chłopów.

28 wrzenia 1933

Witos przekracza granicę polsko-czechosłowacką i udaje się na emigrację polityczną.

5 października 1933

Po rozprawach apelacyjnych i kasacyjnych Sąd Najwyższy zatwierdził wyrok na Witosa i innych więźniów brzeskich.

8 grudnia 1935

Kongres wybiera Witosa prezesem Stronnictwa Ludowego.

15 lutego 1936

Spotkanie w Morges w Szwajcarii i Ignacego Paderewskiego z gen. W. Sikorskim i gen. J. Hallerem.

1937

Witos kieruje przygotowaniami do strajku chłopskiego.

16-25 sierpnia 1937

Strajk chłopski.

31 marca 1939

Witos powraca z emigracji do kraju.

3 kwietnia 1939

Witos zgłasza się do prokuratora w Krakowie, skąd przewieziony został do więzienia w Siedlcach. Po trzech dniach zostaje zwolniony. Wykonanie wyroku zostało zawieszone na okres 6 miesięcy.

17 maja 1939

Objęcie funkcji prezesa SL; odezwa z wezwaniem do obrony niepodległości Polski.

3 wrzenia 1939

Wyjazd pociągiem do Lwowa; podczas bombardowania stacji Rudki Witos zostaje ranny.

16 wrzenia 1939

Niemcy aresztują Witosa i osadzają go (20 wrzenia) w więzieniu rzeszowskim.

31 października 1939

Dekret prezydenta RP o amnestii dla b. więźniów brzeskich w tym Witosa.

styczeń 1940

Witos odrzuca niemiecką propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego.

3 marca 1940

Niemcy wytworzą Witosa do Berlina, ale w związku z pogarszającym się stanem zdrowia, umieszczają go pod strażą w Zakopanem 1 III 1941-X 1944 Pozostaje pod kontrolą Niemców w Wierzchosławicach.

XII 1944-III 1945

Witos przebywa w okolicach Włoszczowy i w Piotrkowie, gdzie w ukryciu oczekiwał na odlot do Londynu.

23 marca 1945

Powrót do Wierzchosławic po wkroczeniu Armii Czerwonej.

31 marca 1945

Wywiezienie i pięciodniowe przetrzymywanie Witosa w celu nakłonienia do współpracy z KRN.

12 kwietnia 1945

Komunikat Rządu RP w Londynie o aresztowaniu Witosa, (a później interwencja Churchila u Stalina,  interpelacja w Izbie Gmin i zaprzeczenie Agencji TASS)

12 czerwca 1945

Zaproszenie do udziału w konferencji moskiewskiej w sprawie utworzenia Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej.

14 czerwca 1945

Witos zawiadamia ambasadora ZSRR w Polsce, że z powodu choroby nie może uczestniczyć w konferencji moskiewskiej.

28 czerwca 1945

Prezydium Krajowej Rady Narodowej powołuje Witosa na wiceprezydenta KRN.

22 sierpnia 1945

Ukonstytuowanie władz naczelnych PSL, Witos zostaje prezesem.

31 października 1945

Śmierć w szpitalu oo. Bonifratrów w Krakowie.

3-6 listopada 1945

Pogrzeb; uroczystości w Krakowie 3 listopada; w Wierzchosławicach 6 listopada.